Ilin-ayın axırında (Novruz bayramından iki gün evvel) bulaqdan, yaxud çaydan axar sudan “lal su” getirilir. Buna ona göre “lal su” deyirler ki, bu suyu getirmeye geden şexs su getireceyi qabı eline götürenden ta suyu getirib evde, iyne salınacaq qaba tökenecen dinmemelidir (hemin su şer qarışandan sonra getirilir ve bu suyu getiren şexs bir neçe adam terefinden müşayiet oluna biler).
Suyu qaba tökenden sonra iki iynenin ulduzlu terefine bir azca pambıq dolayır, birini qız, birini oğlan deye fikirde tutur (falı açılan şexsler) ve heresini bir terefden üsulluca suya qoyurlar. Sonra hemin iynelerin hereketi ile müeyyen mülahizeler söyleyirler.
Qovuşacaq adamlarda iyneler müxtelif semtlere hereket etseler de axırda bir-birine yaxınlaşıb bitişirler. eksine olanda ise iyneler o teref-bu teref hereket edir ve bir-birine qovuşurlar. Iyne suyun dibine çökürse - ele ilk defe qoyulanda, demeli, su “lal su” deyil. Su getiren adam üstünde danışmışdır. O, heç olmasa, “a” deye ses çıxarmışdır.